'แรงจูงใจ' ไม่ใช่สิ่งสำคัญเสมอไป 'วินัย' ต่างหากที่นำเราสู่ความสำเร็จ

นิทานอีสปที่กล่าวถึงความพยายาม มุมานะ อดทนจนกว่าจะถึงความสำเร็จ มันมีชื่อเรื่องว่าอะไร ยังพอนึกออกอยู่ไหม

"กระต่ายกับเต่า" ยังไงล่ะ

คงจะรู้เหตุผลกันแล้วว่า กระต่ายแพ้เต่าทั้ง ๆ ที่ความเร็วของมันมีมากกว่าหลายเท่าตัว อีกทั้งเต่ายังมีข้อจำกัดเรื่องกระดองติดอยู่บนหลังจนยากจะเคลื่อนไหวร่างกายได้อย่างปราดเปรียวเท่ากระต่ายที่มีเพียงขนฟู ๆ ของมัน นั่นเป็นเพราะเจ้ากระต่ายดันชะล่าใจ หยุดพักกลางทาง แม้อีกไม่กี่ก้าวข้างหน้าก็แทบจะเป็นผู้คว้าเส้นชัยเอาไว้แล้ว แต่รางวัลของผู้ชนะกลับกลายเป็นของเต่าที่พยายามเดินอย่างไม่ย่อท้อ ไม่หยุดพัก อาศัยแรงทั้งหมดของมันที่มีเพื่อเดินอย่างเชื่องช้าและก้าวเข้าสู่เป้าหมายเสียอย่างนั้น

ชีวิตของมนุษย์เราก็ไม่ต่างจากนิทานอีสป สิ่งที่แต่งขึ้นล้วนประกอบสร้างขึ้นมาจากความจริง นิทานเรื่องกระต่ายกับเต่า บางทีอาจไม่ใช่การแข่งกันของสัตว์ทั้งสองชนิด แต่ถูกเปรียบเปรยให้เห็นอย่างง่ายผ่านนิทานสำหรับเด็ก เสมือนกับการแข่งขันภายในจิตใจทั้งสองด้านของมนุษย์

เวลาคนเราต้องการทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ประสบความสำเร็จ คนที่เขาสำเร็จแล้ว ส่วนใหญ่มักบอกว่าทำมันไปเรื่อย ๆ อย่างมีวินัยและอดทน ไม่เห็นจะมีใครบอกเลยว่าต้องเลือกทำในวันที่แพชชันเต็มร้อยเท่านั้น ตรงนี้เองถึงเปรียบได้กับนิทานเรื่องกระต่ายกับเต่า จิตใจด้านที่เอาแต่แพชชัน รอให้ไฟจุดติดถึงจะเริ่มต้นลงมือทำอะไรได้ คงไม่ต่างจากการชะล่าใจอย่างเจ้ากระต่ายน้อย ส่วนจิตใจที่เลือกจะทำตามวินัย ใช้ความอดทน พยายามจนกว่าจะถึงเป้าหมายก็คือเต่า ที่เข้าเส้นชัยได้ก่อนแม้มีข้อจำกัดด้านความปราดเปรียวน้อยกว่า

จริงอยู่ที่แรงฮึดหรือไฟแพชชันเมื่อมันถูกจุดติดขึ้นมาแล้ว ก็ยากจะดับลงได้ง่าย ๆ อีกทั้งยังเป็นแรงเสริมที่จะพาเราโลดแล่นได้ไกลกว่าการพยายามค่อย ๆ ก้าวทีละก้าวอย่างช้า ๆ ทว่า เรื่องราวในชีวิตหรือเหตุการณ์ที่แต่ละคนต้องประสบพบเจอ รวมถึงต้องคอยแก้ไขปัญหาให้ผ่านพ้นไปได้ในแต่ละวันย่อมแตกต่างกัน เมื่อนึกถึงปัญหาที่เริ่มจะรุมเร้า ความเหนื่อยล้าก็ได้แสดงตัวขึ้นมาทันที พอถึงวันนั้นจริง ๆ ไฟแพชชันที่เคยโหมพัดอย่างรุนแรงจะมีความร้อนเหลืออยู่อีกสักเท่าไหร่กันเชียว

ส่วนอีกกรณีหนึ่ง หากเลือกที่จะทำตามวินัยหรือแผนที่ได้วางเอาไว้ อาจจะเป็นตารางสั้น ๆ รายสัปดาห์ หรือแยกย่อยตารางในแต่ละวันแบบชัดเจนเหมือนตารางสมัยเรียน แม้ในวันที่ท้อแท้ ไฟแพชชันมอดดับจนแทบจะหาทางจุดติดขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้ ส่งผลให้ไม่รู้จะทำอะไรในวันนั้น ๆ เป้าหมายก็เริ่มเลือนรางและคิดว่าคงไม่สำเร็จแล้วแน่ ๆ ตรงนี้เอง ตารางที่วางแผนเรียบร้อยเพื่อมุ่งเข้าสู่เป้าหมายในระยะยาวก็จะมีประโยชน์ มันจะเป็นตัวช่วยสร้างวินัยให้รู้จักทำตามแบบแผนไปทีละขั้น ๆ อย่างช้า ๆ และชัวร์ ๆ โดยที่เราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าในวันหนึ่ง เราอาจจะถึงจุดที่ประสบความสำเร็จไปแล้วก็ได้

นอกจากจิตใจที่เอาแต่รอให้มีแพชชันถึงจะเริ่มทำอะไรขึ้นมาเป็นชิ้นเป็นอันได้ การกระทำนี้ แทบไม่ต่างจากการยอมแพ้ต่อความขี้เกียจของตนเองและเลือกที่จะผัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อย ๆ เลยแม้แต่น้อย หากว่าปล่อยให้ความขี้เกียจเข้าครอบงำ สุดท้ายการจะเดินเท้าเข้าสู่ความสำเร็จอาจต้องใช้เวลายาวนานมากกว่าเดิม และแรงจูงใจหรือไฟแพชชันในช่วงเวลานั้นก็คงไม่หลงเหลือให้สัมผัสได้อีกแล้ว

เพราะคุณไม่ได้มีแรงจูงใจเสมอไป นั่นคือเหตุผลที่คุณต้องมีวินัย

อย่างไรก็ตาม การเอาชนะจิตใจตนเองในวันที่เริ่มจะพยายามมีวินัยเป็นวันแรกย่อมเป็นเรื่องยาก ไม่ว่าใคร ๆ ก็เป็นทั้งสิ้น แต่อยากให้ลองปรับมุมมองโดยการลองทำมันต่อไปอีกสักหน่อย ไม่ต้องคิดถึงเวลา ไม่ต้องนึกถึงเป้าหมาย เพียงแค่ทำมันต่อไปอย่างไม่มีหยุดพักเท่านั้น เดี๋ยวสิ่งที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในวันแรก ๆ ก็จะกลายเป็นเรื่องสามัญธรรมดา และไม่รู้สึกว่าต้องฝืนใจทำมันไปเอง
---
About the author: ฬ. Jula