ตัวตนของ 'ผู้หญิง' ที่ถูกลบเลือนไปหลังแต่งงาน

'แม่' ก็คือ 'เด็กสาว' คนหนึ่ง

ในอดีตเคยมีความฝัน อยากจะทำหลายสิ่งหลายอย่าง ไม่ว่าฝันนั้นจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน แต่สุดท้ายความฝันของเด็กสาวเหล่านั้น กลับถูกฝังกลบลงกล่องเพียงเพราะมีหน้าที่อันยิ่งใหญ่กว่า นั่นคือบทบาทของการเป็น 'แม่' จนพวกเราแทบจะหลงลืมตัวตนที่แท้จริงของเด็กสาวคนนั้นไปแล้ว

นับตั้งแต่ในอดีต ผู้หญิงย่อมต้องเป็นฝ่ายเสียสละมาโดยตลอด ร่างกายที่อุ้มท้องเด็กหนึ่งคนมันไม่เคยง่าย และเมื่อคลอดแล้วก็ต้องเลี้ยงลูก พักจากงานมาใช้เวลาอยู่กับลูกเต็มเวลา ขณะเดียวกัน ผู้ชายยังสามารถทำงานอย่างที่ตัวเองเคยทำได้เหมือนเดิม

วรรณกรรมเรื่อง 'คิมจียอง เกิดปี 82' เป็นเรื่องราวชีวิตของหญิงสาวคนหนึ่ง ตั้งแต่เกิดจนเจริญเติบโตขึ้นมาและใช้ชีวิต มีครอบครัว มีหน้าที่การงาน มีสามีและลูกที่น่ารัก ทำให้เธอได้รับบทบาทเป็นทั้งลูกสาว แม่ พนักงานบริษัท ลูกสะใภ้ และพี่สาวของครอบครัวเธอเอง คิมจียองมีหน้าที่ทำทุกอย่างตามกรอบของสังคมได้กำหนดบทบาทเอาไว้ โดยบทบาทนั้น ไม่เคยมีบทบาทไหนที่เธอสามารถเป็นตัวเธอเองได้เลย

ในวรรณกรรมที่แสนจะธรรมดา ไม่ได้มีจุดไหนน่าตื่นเต้นหรือกระตุ้นอารมณ์อย่างหนังสือแนวแอคชันหรือสยองขวัญ อีกทั้งยังไม่ได้ชวนให้รู้สึกขวยเขิน เพ้อฝัน อย่างประเภทรักโรแมนติก ทว่าความธรรมดาสามัญที่ถูกเล่าออกมา มันคือความจริงที่พบเจอกันอยู่ในชีวิตประจำวัน สังคม หรือโลกที่เราอยู่อยู่แล้ว และมันได้สะท้อนออกมาอย่างเรียบง่ายจนค่อย ๆ ซึมซาบลงไปในความรู้สึกของผู้อ่านโดยไม่รู้ตัว

เคยได้ยินคำว่า ความจริงมักโหดร้าย ไหม วรรณกรรมเรื่องนี้นี่แหละ ทำให้ความจริงที่ถูกกลืนไปกับการใช้ชีวิตของคนในสังคม กลายเป็นตัวโดดเด่นและถูกพูดถึงขึ้นมา จนตระหนักได้ว่า เราอยู่กับความโหดร้ายเหล่านี้มาได้ยังไง และยังมันเป็นเรื่องปกติ

เพราะหญิงสาวทุกคนคือคิมจียอง

ไม่ว่าจะเติบโตมาด้วยความรักมากมายอย่างไร แต่สังคมจะเป็นตัวกำหนดให้บทบาทของผู้หญิงสามารถทำได้เท่านั้นเท่านี้ ยิ่งในสังคมของเกาหลี ที่มีกรอบแนวคิดของระบบชายเป็นใหญ่รุนแรง ผู้หญิงเกาหลีก็จำเป็นต้องเป็นแค่แม่ เมีย ลูกสะใภ้เท่านั้น ชีวิตของพวกเธอล้วนกระทำเพื่อคนอื่นจนแทบจะลืมตัวตนของตนเอง

วรรณกรรมเรื่องนี้ได้ถูกดัดแปลงเป็นภาพยนตร์เมื่อปี 2019 ภาพในหนังมันคือความอึดอัดท่ามกลางความเงียบและเสียงวุ่นวายที่ดังอยู่ในหัว สิ่งหนึ่งที่สะท้อนความธรรมดาได้อย่างชัดเจนเลยคือ ตอนคิมจียองไปพบปะกับแม่ของลูกเพื่อน โดยที่คุณแม่เหล่านั้นต่างเรียกชื่อกันและกันด้วยคำว่า "คุณแม่ของน้อง..." และแทบไม่มีการเรียกด้วยชื่อของตนเองเลย

แม้แต่ชื่อ 'คิมจียอง' เองก็ไม่ได้ถูกเอ่ยเรียกจากคุณแม่ท่านอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน ฉากนี้เองจึงทำให้ตระหนักขึ้นมาได้ว่า 'ตัวตนของผู้หญิงมักถูกลบเลือนไปหลังแต่งงาน' เป็นเรื่องจริง อีกทั้งยังไม่ได้มีใครมองว่ามันเป็นเรื่องผิดแปลกด้วยซ้ำ

สิ่งที่จียองเคยทำได้ หรือเคยใฝ่ฝันอยากจะทำมาก่อนตอนเป็นเด็กสาว ทว่าเมื่อแต่งงานไปแล้วและต้องคอยดูแลลูก ความฝันที่เคยวาดเอาไว้กับตัวเองจำเป็นต้องทิ้งไปเสียเฉย ๆ อย่างช่วยไม่ได้ โดยที่สังคมก็ไม่ได้คิดว่ามันคือความโหดร้ายที่กระทำต่อผู้หญิงคนหนึ่งเลย

---

About the author: ฬ. Jula